เหตุเกิดเพราะกรรมหรือความบังเอิญ…ปู - ปริศนา  กล่ำพินิจ (จบ)

พุทธศาสนาไม่เชื่อเรื่องของพรหมลิขิต  ไม่เชื่อว่าชีวิตของเราจะเป็นไปตามความบังเอิญ  แต่เกิดจากอำนาจของกรรมที่เราทำไว้เอง

การประสบพบคู่รักก็เช่นกัน  ไม่ใช่เรื่องของความบังเอิญและไม่ใช่เรื่องของพรหมลิขิต  ทันตแพทย์สม  สุจีรา  เรียกว่าเป็น “จิตลิขิต” ซึ่งสะท้อนออกมาเป็นบุพเพสันนิวาส

เมื่อเกิดความผิดพลาดในการตัดสินใจเช่น  แต่งงานกับคนที่เรามารู้ตอนหลังว่าเขาไม่ใช่  หรือรู้ทั้งรู้ว่าเขามีข้อเสียที่เข้ากับเราไม่ได้ก็ยังดื้อดึงที่จะแต่งงานด้วย  เรามักจะคิดย้อนกลับว่า  “ตอนนั้นเราน่าจะตัดสินใจอีกแบบ”  แต่ในความเป็นจริงทำไม่ได้  เพราะการตัดสินใจเป็นเรื่องของความรู้สึก  จิตวิญญาณ  และพลังแห่งกรรมที่ทำให้เกิดการตัดสินใจแบบนั้น  ไม่ว่าจะย้อนอดีตไปสักกี่ครั้ง  ถ้ากรรมเก่ายังไม่หมด  เราก็จะตัดสินใจแบบเดิม

ตอนที่ตัดสินใจแต่งงานกับพ่อของลูกด้วยความที่เป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองมาก แม้ว่าใครจะบอกจะเตือนอย่างไร  ปู (ปริศนา กล่ำพินิจ) ก็ไม่เชื่อเพราะคิดเสมอว่า  “ฉันเชื่อตัวเองและต้องลองด้วยตัวเอง” แล้วสิ่งที่เจอคือบทเรียนที่ว่า  อย่าไปคิดว่าเราจะเปลี่ยนใครได้  เพราะแม้แต่ตัวเราเองก็ยังเปลี่ยนไม่ได้เลย

 

ชีวิตคู่ที่เลือกเอง  

ปูเป็นคนติดเพื่อนมาก  ชอบเที่ยวเฮฮากับเพื่อนและรุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ปัจจุบันนี้หลายคนได้ดิบได้ดีเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต  แต่ตอนนั้นเราไม่รู้  ไม่สนใจว่าใครเป็นใคร  ทำงานอะไร  แค่เป็นเพื่อนกันเย็นลงก็เที่ยวด้วยกัน หัวหกก้นขวิดสังสรรค์เฮฮากันยันเช้า

ด้วยความที่ชีวิตวัยรุ่นสนุกสนานมากปูเคยตั้งใจไว้ว่าจะไม่แต่งงานและไม่มีลูกเด็ดขาด  อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนเพราะรักเพื่อน ติดเพื่อนมาก  ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยก็จะมีกุ๊กกิ๊กบ้าง  แต่ไม่ได้จริงจังอะไร เรียนจบต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน

หลังจากนั้นมีคนเข้ามาแจกขนมจีบหลายคนนะ  โสดก็มี  ไม่โสดก็มาก  แต่เราก็ไม่ได้สนใจใคร  จนกระทั่งเมื่อมาทำงานที่สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 และทำงานเป็นพี่เลี้ยงกองประกวดมิสไทยแลนด์เวิลด์ เฮเลน - ปทุมรัตน์ วรมาลี นางงามปีนั้นได้แนะนำให้รู้จักกับอดีตสามี

ตอนนั้นเขาเพิ่งกลับจากเมืองนอกยังไม่มีงานทำ  เราก็มองว่าไม่ใช่ปัญหา แม้ว่าจะมีหลายคนทักท้วงอย่างไร  เราก็ไม่เชื่อ  เพราะเป็นหญิงมั่นไง  มองเห็นแต่ข้อดีของเขามากเกินไป  จนเรียกได้ว่าคิดอะไรง่าย ๆ  มิหนำซ้ำอะไรหลาย ๆ อย่างของเขาเราก็คิดว่าเมื่อแต่งงานกันแล้วจะเปลี่ยนเขาได้  แต่ความจริงเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม เชื่อแล้วค่ะ  กับประโยคที่ว่า “สันดอนขุดได้  แต่สันดานขุดไม่ได้จริง ๆ”

หลังจากคบกันได้เกือบปี  วันหนึ่งเขามารับไปทานข้าว  แล้วก็พาไปจดทะเบียนสมรสแบบไม่ทันตั้งตัว  ด้วยความที่เป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ  ก็ยังคิดไปว่าเขาจริงใจบริสุทธิ์ใจกับเรา  เราก็ไม่ได้ปรึกษาที่บ้านเลยคิดแค่ว่าคนสองคนรักกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะกัดก้อนเกลือกิน  สร้างครอบครัวไปด้วยกัน

เราอยู่ด้วยกันปีหนึ่ง  หลังจากนั้นเมื่อเขาพร้อมเราก็จัดงานแต่งงาน  หนึ่งปีให้หลังปูก็มีลูก  และคิดว่าชีวิตครอบครัวจะดีขึ้น  แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างนั้นมีแต่จะเลวร้ายลง  จนเมื่อลูกอายุได้ 3 ขวบปูก็ตัดสินใจเลิกกับเขา

ตอนนั้นชีวิตแย่มาก  จากที่ไม่เคยคิดจะแต่งงาน  ไม่อยากมีครอบครัว  แล้ววันหนึ่งมาเจอเขาที่ทำให้เราคิดว่า  “ลองดูน่า”แต่พอมันไม่ใช่อย่างที่คิด  เรารู้สึกผิดหวังเคว้งคว้าง  ปูคิดว่า เราคงทำกรรมกันมา  แต่ไม่ว่าจะอย่างไร  ในเรื่องร้าย ๆ ก็ยังมีมุมดี ๆให้เห็น  แม้ว่าเราจะไม่สามารถมีชีวิตคู่ร่วมกันได้  แต่เขาก็เป็นพ่อที่รักลูกมาก  ตอนนี้ลูกสาวอายุ 20 ปี กำลังเรียนมหาวิทยาลัยปี 3  แม้ว่าตอนเด็ก ๆ เขาจะเป็นเด็กสองบ้านแต่ก็ไม่ได้เป็นปมด้อยกับเขาเลย  เขากลับตั้งใจเรียน  ไปติวไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยเอง

เราก็ได้แต่พร่ำสอนให้เขาเลือกคบเพื่อนดี ๆพากันเรียนหนังสือ  พากันไปทำแต่สิ่งดี ๆเป็นห่วงเขามาก  ไม่อยากให้เขามีชีวิตเหมือนเรา  ถ้าขอพรได้  อยากขอให้เขามีความสุขมีงานดี  มีชีวิตดี  มีครอบครัวที่อบอุ่น

อย่างไรก็ตาม  ถ้ามองในแง่พุทธศาสนาการตัดสินใจของปูก็เป็นไปตามกฎแห่งกรรม การที่คนเราได้แต่งงานกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเป็นเรื่องของพลังแห่งกรรมที่ทั้งคู่ได้ทำร่วมกันมา  ก่อให้เกิดความรักใคร่ชอบพอ ฉะนั้น ไม่ว่าจะถูกขัดขวางอย่างไร  เราก็ต้องแต่งงานกัน

แต่เมื่อชีวิตคู่ไม่ได้เป็นอย่างหวัง  เราก็ต้องมีสติและดำเนินชีวิตต่อไปเพื่อคนที่เรารัก  อดีตที่ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไป  แล้วตั้งต้นใหม่ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด  ปูมีประโยคเด็ดประจำตัวคือ   “ไม่ได้เป็นคนที่ดีที่สุดแต่ก็เลือกที่จะทำดีให้ได้มากที่สุด”  ยืมไปใช้กันได้นะคะ

 

ขอเป็นสะพานบุญชวนคนทำดี

นอกจากจะโชคไม่ดีเรื่องชีวิตคู่แล้วปูก็ยังเจอโจรขึ้นบ้านถึง 4 ครั้ง  และโดนทุบรถ  ใครรู้ก็ถามว่าทำใจได้อย่างไร  ทำไมถึงยังยิ้มได้  เป็นเขานะ คงเสียใจตายไปแล้วแต่สำหรับปูคิดว่า ชาติที่แล้วเราคงไปเอาของเขามา  ชาตินี้ก็ต้องใช้คืนเขาไป  สบายใจ

ครั้งที่หนักที่สุด  วันนั้นออกไปทำงานแต่เช้ามืด  โจรงัดบ้านเข้ามารื้อตู้ที่เก็บของมีค่าตู้เดียวเลย  ไม่รื้อไม่ค้นอะไร  คิดว่าคนในแน่ ๆ  น่าจะเป็นแม่บ้านที่เข้า ๆ ออก ๆเอาทรัพย์สินมีค่าไปกว่า 3 ล้านบาท  ครั้งอื่น ๆก็เป็นข้าวของเล็ก ๆ น้อย ๆ  ส่วนที่โดนทุบรถก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะโดนกับตัวเอง  วันนั้นกลางวันแสก ๆ จอดรถลงไปซื้อของแถวซอยอารีย์แป๊บเดียว  กลับมาก็ เอ๊ะ!  ทำไมกระจกรถมันยุบ  อ้าว รถโดนทุบกระจกเพราะเราประมาท  เอาซองใส่โน้ตบุ๊กมาใส่เอกสารแล้ววางล่อตาล่อใจไว้บนเบาะที่นั่งข้างคนขับ เขาก็ได้ของเล็ก ๆ น้อย ๆไปหลายอย่าง ฟาดเคราะห์ซ่อมรถกันไป

แม้จะเจอวิบากกรรมอย่างไร  ปูก็คิดว่าเรื่องของกรรมบางอย่าง ต่อให้เราระวังแค่ไหนก็ต้องเจอ  แต่เรื่องของการทำบุญทำกุศล เราต้องหมั่นทำอย่างสม่ำเสมอ

การทำงานที่สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 ทำให้ปูมีโอกาสช่วยเหลือสังคมทำบุญ  และบอกบุญกับคนอื่น ๆ  อย่างการจัดตลาดนัดดารานี่  เราก็ตั้งใจที่จะช่วยส่งเสริมอาชีพเสริมดารา  ทำให้พวกเขามีงานต่อเนื่อง  แถมยังมีเงินกองกลางที่ได้ไปทำบุญร่วมกันอีก  หลายคนถามว่า ทำไมปูไม่ทำอะไรให้ตัวเองบ้าง  ก็งง ๆ นะ  ถามเขากลับไปว่า ต้องทำอะไรล่ะ  บุญเราก็ทำตลอด  เขาก็บอกว่าใช่ คุณทำบุญ แต่คุณทำให้วัดทำให้โน่นให้นี่  แต่การทำให้ตัวเองคือการสวดมนต์ปฏิบัติธรรม  นี่ละที่ตัวเราจะได้เต็ม ๆ  ความจริงปูก็ทำนะ แต่ชอบทำกิจกรรมอย่างอื่นมากกว่า  ไม่ว่าจะงานบุญงานกุศล งานสังคม  ชอบช่วยเหลือคนชอบทำทาน  ชอบเห็นคนอื่นมีความสุขปูเป็นคนตรง ๆ  ตรงมาก  คนรักก็เยอะคนเกลียดก็แยะ  มองภายนอกปูอาจเป็นคนปากร้ายปากไว แต่ในใจไม่มีอะไรเลยจริง ๆตั้งใจไว้แล้วว่า ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้จะช่วยทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา  และช่วยเหลือสังคมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ปูไม่ได้มีเงินเยอะแยะ  แต่ปูยังมีแรงกาย  แรงใจ  มีศรัทธาที่จะบอกบุญเป็นสะพานบุญให้คนมาช่วยกันทำบุญ

ชีวิตปูอาจไม่ได้สมบูรณ์แบบ  มีบางช่วงที่หลงเดินผิดทาง  แต่เมื่อรู้สึกตัวก็อยากกลับมาเริ่มต้นใหม่ ทำสิ่งดี ๆ ให้ตัวเองและสังคม  กรรมไม่ดีเราก็ชดใช้ไป  กรรมใหม่เราก็ทำแต่สิ่งดี ๆ  ปูคิดว่า อย่างน้อยเราก็โชคดีมากที่ได้เกิดมาเป็นปริศนา  กล่ำพินิจมีคุณพ่อคุณแม่ที่ดี  มีคุณปู่ที่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ชีวิต  มีน้องดี ไม่เคยนำความเดือดร้อนมาให้  มีลูกสาวที่น่ารัก ตั้งใจเรียน  ทำให้แม่ได้ภาคภูมิใจ

(เรื่อง ปริศนา กล่ำพินิจ  เรียบเรียง เสาวลักษณ์  ศรีสุวรรณ ภาพ สรยุทธ  พุ่มภักดี)

Posted in MIND
BACK
TO TOP
A Cuisine
Writer

© COPYRIGHT 2024 AME IMAGINATIVE COMPANY LIMITED.