ชิมกาแฟ ชมงานศิลป์ ชูพลังใจ ในร้านกาแฟ “ยิ้มสู้ คาเฟ่” -Yimsoo Cafe

ชิมกาแฟ ชมงานศิลป์ ชูพลังใจ “ยิ้มสู้ คาเฟ่”

หากกาแฟหนึ่งแก้ว จะมีความหมายมากกว่ารสสัมผัส กาแฟแก้วเล็ก ๆ ใน “ยิ้มสู้ คาเฟ่” คือความหมายนั้น เพราะที่นี่เกิดจากพลังของ ผู้พิการ ที่ชงกาแฟและให้บริการด้วยความตั้งใจ

ร้านกาแฟยิ้มสู้ เป็นหนึ่งในโครงการศูนย์บริการจัดหางานให้กับคนพิการ และศูนย์ฝึกอาชีพคนพิการอาเซียน โดย มูลนิธิสากลเพื่อคนพิการ ภายใต้แบรนด์ “ยิ้มสู้” เพื่อสนับสนุนการจ้างงานผู้พิการ นอกจากงานบริการกาแฟหอมอร่อยโดยคนหูหนวก ยังมีสินค้าอื่น ๆ ให้เลือกซื้อ เช่น แก้วกาแฟ และงานฝีมือหลากชนิด ซึ่งการสนับสนุนสินค้าภายใต้แบรนด์ยิ้มสู้ ก็เท่ากับว่าผู้ซื้อได้มีส่วนในการช่วยเหลือผู้พิการรายอื่น ๆ ด้วย

ศาสตราจารย์ วิริยะ นามศิริพงศ์พันธุ์ ประธานมูลนิธิสากลเพื่อคนพิการ กล่าวว่า จากข้อมูลของกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ ในเดือนมิถุนายน 2560 พบว่ามีผู้พิการทั่วประเทศที่จดทะเบียนมากกว่า 1.8 ล้านคน หรือร้อยละ 2.72 ของประชากรทั้งหมด ในจำนวนนี้มีผู้พิการในวัยแรงงานที่สามารถทำงานได้แต่ยังไม่มีงานทำ รวมถึงผู้ดูแลคนพิการรุนแรงมากกว่า 5 แสนคน จึงเป็นโจทย์ที่ท้าทายในการช่วยคนกลุ่มนี้ให้มีอาชีพและรายได้ด้วยตนเอง จึงเป็นที่มาของการจัดตั้งศูนย์ดังกล่าว

ร้านกาแฟยิ้มสู้ อยู่ในอาคาร 4 ชั้น ตั้งอยู่ในซอยอรุณอัมรินทร์ 39 ที่นี่ไม่ได้เป็นเพียงร้านกาแฟ แต่ยังครบครันด้วยบริการสำหรับผู้พิการ เช่น ตู้โทรศัพท์สำหรับผู้พิการหูหนวก และระบบ VDO Phone มีห้องถ่ายทำ VDO ภาษามือ และสาธิตการสแกนแอพพลิเคชัน คิวอาร์โค้ด ที่จะทำให้ผู้พิการตาบอด หูหนวก อ่านหนังสือได้อย่างเข้าใจ นับเป็น ศูนย์บริการถ่ายทอดการสื่อสารแห่งประเทศไทย ที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิค เพื่ออำนวยความสะดวกในการสื่อสารของผู้พิการด้วยกันเองและกับคนปกติ

ในอาคารเดียวกันยังมี บ้านเด็กยิ้มสู้ บริเวณชั้นสอง เป็นสถานที่เตรียมความพร้อมให้กับผู้พิการเด็กเล็ก และ หอศิลป์ยิ้มสู้ รวบรวมผลงานของคนพิการจากทั่วประเทศทั้งจิตรกรรม ประติมากรรม งานแกะสลัก และผลิตภัณฑ์ หัวใจสำคัญของหอศิลป์ยิ้มสู้คือ คนพิการและคนทั่วไปที่ได้มาชมเห็นว่าคนพิการทำอะไรได้มากกว่าที่เราคิด และกระตุ้นให้เขาได้ทำในเรื่องที่ท้าทาย

ภายในหอศิลป์ยิ้มสู้มีส่วนจัดแสดง “หอศิลป์เสกศิลป์” ซึ่งได้รวบรวมผลงานของ อาจารย์ทนง โคตรชมภู ผู้ป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อสลายตัวจนกลายเป็นคนพิการเต็มรูปแบบ ทั้งแขนขาใช้การไม่ได้ อาจารย์ทนงจึงได้ฝึกฝนใช้ปากคาบพู่กันวาดภาพ (ปัจจุบันอาจารย์ทะนงไม่สามารถวาดภาพได้แล้วเนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ) แสดงให้สังคมไทยรับรู้ว่าถึงความสามารถและศักยภาพของผู้พิการโดยเฉพาะด้านศิลปะ

ถ้าวันวันไหนที่คุณอยากหากาแฟสักแก้ว ลองไปที่ร้านยิ้มสู้ กาแฟแค่แก้วเดียวของท่านอาจสร้างคุณค่าให้ผู้พิการได้มากมาย และหัวใจของคุณเองจะได้รับความสุขกลับไปอย่างแน่นอน