รู้จักยอมรับ “ ความโง่ ” ของตัวเราเอง

โสกราตีส (Socrates) นักปรัชญาสมัยกรีกโบราณ กล่าวถึง “การตระหนักถึง ความไม่รู้” เอาไว้ว่า “ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย สิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย” เพราะการยอมรับ หรือตระหนักว่าตัวเรา “ไม่รู้” หรือ ตัวเรามี “ ความโง่ ” อยู่ เป็นการกระทำที่กล้าหาญ และมีผลดีต่อตัวเราเอง

ความไม่รู้ไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย

เหตุแรกแรก เพราะทุกคนต่างเริ่มต้นจาก “ความไม่รู้” ด้วยกันทั้งนั้น เหตุผลที่สอง คือ ไม่ว่าเราจะเรียนรู้มากแค่ไหน ก็ไม่มีทางหลุดพ้นจากกรอบของ “ความไม่รู้” ได้ ต่อให้เป็นคนแก่งระดับดอกเตอร์ เขาก็รู้เพียงศาสตร์แขนงที่ตัวเองวิจัย แต่ไม่อาจเข้าใจในเรื่องอื่นที่นอกเหนือจากแขนงที่ตัวเองวิจัยได้ ดังนั้นสิ่งที่เราไม่รู้บนโลกนี้จึงมีมากมาย ไม่มีที่สิ้นสุด ต่อให้เราจะคิดว่า เรารู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีแล้ว วันหนึ่ง ความรู้นั้นก็อาจจะล้าสมัย หรือ เปลี่ยนแปลงไปได้ เพราะฉะนั้น การไม่รู้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก หรือ เรื่องที่น่าอายเลย

อย่ากลัวที่จะยอมรับว่าตัวเรา “ไม่รู้”

ไม่ว่าจะในยุคสมัยไหน การแกล้งทำเป้นรู้ ทั้งๆ ที่ตัวเราไม่รู้นั้น ไม่ส่งผลดีต่อใครเลย ดังนั้น หากเรายังมีสิ่งที่ไม่รู้อยู่ เราก็ควรที่จะเรียนรู้ให้มากขึ้น เพื่อที่ความไม่รู้ หรือ ความโง่ของเรานั้น จะแปรเปลี่ยนเป็นความรุ้ และ ความฉลาดในสักวันหนึ่ง