หยุดทรมานจาก เบาหวาน เรื้อรัง (20ปี) ด้วยวิธีแบบชีวจิต
คุณยุพิน พรหมอารักษ์ หนึ่งในผู้บุกเบิกรำกระบองในจังหวัดอุดรธานี ป่วยเป็นโรค เบาหวาน มา 28 ปีแล้ว ต้องผ่าตัดทำบายพาสหัวใจ 4 เว้น เพราะผลข้างเคียงจากยาเบาหวาน และเมื่อปี 2542 ที่ผ่านมาก็รอดจาการถูกผ่าจัดขาอย่างหวุดหวิด
“ฉันเป็นเบาหวานตั้งแต่อายุ 40 ปี ทั้งที่ในครอบครัวไม่มีใครเป็นเลย รักษาด้วยการกินยาควบคุมระดับน้ำตาลมาตลอด ต่ำบ้าง สูงบ้าง ตามเรื่องตามราว ไม่ได้สนใจมันมากนัก กระทั้งเมื่อปี 42 เกิดปวดขา เลยเอาใบพลับพลึงไปผิงไปให้ร้อนแล้วนำมาห่อประคบบริเวณที่ปวด ปรากฏว่าหนังพองขึ้นมาเลย เพราะคนที่เป็นเบาหวานขาจะชา ถ้าเจ็บไม่มากก็ไม่รู้สึก
“แผลเล็กๆ เท่านั้นเอง ฉันล้างแผลทำความสะอาด แล้วก็รักษามาเรื่อย อาการดูเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ทรุดลงไปอีก แผลที่ดูเหมือนจะแห้ง แต่แล้วกลับไปแฉะอีกเป็นอย่างนี้ 5 เดือน ล่าสุดต้องไปนอนโรงพยาบาล 3 วัน เสียเงินไป 40,000 บาทกับแผลแค่นี้
“เบื่อมาก เช้าลืมตาตื่นขึ้นมาต้องล้างแผล สาย บ่าย เย็น ต้องล้างแผลตลอดเพราะหมอสั่งให้ล้างน้ำเกลือวันละ 5 เวลา แต่ก็ไม่เห็นจะดีขึ้น อาการยังคงทรงๆ ทรุดๆ เหมือนเดิม
“พี่น้องเริ่มแอบพูดกัน ตัดขาแน่ๆ ทำให้ฉันเริ่มกระวนกระวายใจ วันหนึ่งนำของไปถวายพระที่วัด ท่านถามว่า เป้นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือ เราก็บอกว่า ไม่ค่อยสบายหรอกค่ะ ขาเป็นแผล ท่านบอกว่า ไม่เอายาดีที่ขอนแก่นไหม มีคนนิมนต์ไปเทศน์ เจ้าของยาเขาอยู่ที่นั่น
“ฉันไปกับท่านเลย ทั้งที่เดินไม่ค่อยไหวนะคะตอนนั้น จะก้าวลงจากรถก็ไม่มีแรงต้องยืนเกาะไว้สักพัก ขาสั่นไปหมด”
ยาที่คุณยุพินได้มาเป็นยาแคปซูลสมุนไพรที่เธอไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก เพราะเธอมีโอกาสได้เจอสิ่งที่คิดว่าดีกว่า
“ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเล่าว่า ครอบครัวผมเป็นเบาหวานกันทุกคน ผมกลัว ก็เลยหันมากินชีวจิต ตอนนี้ผมไม่เป็นอะไรเลย แล้วก็จดเบอร์โทรศัพท์ทิ้งไว้ให้ ฉันไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ กลับถึงบ้านก็ถือเอาเบอร์นั้นมาเล่าให้ลูกฟัง ประกอบกับเรามีความรู้เรื่องชีวจิตอยู่บ้างแล้ว เพราะเคยอ่านหนังสือและดูวีดีโอ แต่ไม่ลึกซึ้งนัก
“เมื่อปรึกษากันแล้วก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไปตามเบอร์นั้น ปรากฏว่าเป็นชมรมชีวจิตขอนแก่น เขากำลังจะจัดคอร์สสุขภาพไปรังเย็นรีสอร์ท จังหวัดเลย พอดี แต่คนอุดรฯ ชวนใครไปด้วยก็ไม่มีใครไป ก็เลยไปชวนพี่สาว เขายอมไปเป็นเพื่อนเพราะคิดว่าเราต้องถูกตัดขาแน่ๆ
“ฉันไปเรียนรู้ 5 วัน ได้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นชื่อ เฮียเหลียง เป็นคนนำรำกระบอง ได้รู้จักกับเพื่อนๆ มากมาย ได้เรียนรู้หลักการแบบธรรมชาติบำบัดหลายอย่าง เมื่อกลับบ้านจึงปฏิบัติแบบชีวจิตอย่าเคร่งครัด เปลี่ยนอาหารการกินใหม่หมด ไปรำกระบองอยู่ใต้ต้นไม้ที่สวนสาธารณะคนเดียว ผิดบ้างถูกบ้างก็ทำปวดเมื่อยไปทั้งตัว เพราะไม่เคยออกกำลังกายแบบนี้ แต่ไม่กล้าบอกพี่สาว กลัวเขาว่าและห้ามไม่ให้ทำ ไปทำซ้ำทุกวัน ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็หายปวด ตอนหลังมีคนมายืนดูสงสัยว่าเราทำอะไร
“แรกๆ ถ้าเห็นว่าใครสนใจ ฉันลงทุนทำกระบองแจกเลยจะได้มารำด้วยกัน ทำไปประมาณ 50-60 อันกว่าจะมีกลุ่มรำกระบองขึ้นมาได้ แผลฉันก็ค่อยๆ หายอย่าไม่น่าเชื่อ
“มีจัดคอร์สอีกครั้ง ฉันไปอีก เพราะต้องการรู้ทุกอย่างให้ถูกต้อง คราวนี้ชวนน้องสาวไป และเริ่มกินวิตามิน ระดับน้ำตาลก็ลดลงเรื่องๆ จนทุกวันนี้ฉันกินยาเบาหวานแค่เม็ดเดียวเท่านั้น”
