Day 3
เมื่อคืนเกิดเรื่องใหญ่…ตื่นเช้าขึ้นมาทำเอาใจเสียไปเหมือนกัน
ตั้งแต่ตั้งใจลดน้ำหนัก จะเข้านอนไม่เกินสี่ทุ่มครึ่ง เพราะการนอนสำคัญต่อการลดน้ำหนักมากอยู่เหมือนกัน เคยได้ยินมาว่า บางคนควบคุมอาหารก็แล้ว ออกกำลังกายก็แล้ว แต่น้ำหนักลดยาก สืบสาวราวเรื่องไปมาก็พบสาเหตุว่า นอนไม่พอนี่เอง
ถึงคราวของตัวเอง เมื่อคืนเผลอเพลินกับหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง ตื่นเช้าขึ้นมารู้สึกว่าตัวหนักๆ หนืดๆ แถมรู้สึกว่าหน้าท้องป่องกว่าทุกวัน
จากความสงสัยเรื่องการนอนส่งผลต่อน้ำหนักตัวหรือไม่อย่างไร จึงลองหาข้อมูล
นายแพทย์ Michael Breus ผู้เขียนหนังสือ Beauty Sleep ศึกษาพบว่า การนอนอย่างเพียงพอส่งผลให้ระบบเผาผลาญอาหารทำงานได้ดี เพราะคนทั่วไปต้องการการนอนหลับลึกและสนิทคืนละเจ็ดชั่วโมงครึ่ง ในคนที่นอนน้อยกว่านี้ เมื่อลองนอนให้ได้ตามทฤษฎี น้ำหนักตัวก็ลดลง
นั่นไง พบคำตอบแล้ว เพราะวันที่นอนแต่หัวค่ำจะรู้สึกได้ทันทีว่า ตื่นเช้าขึ้นมาเนื้อตัวจะกระชับขึ้น เบาสบาย และหน้าท้องแฟบลง (ถึงจะยังไม่มากก็ตาม)
นอกจากนี้ การนอนส่งผลต่อฮอร์โมนที่สัมพันธ์กับความอยากอาหาร คือ ฮอร์โมน “กรีลิน” (ghrelin) ซึ่งทำหน้าที่คอยบอกเราว่า “หิว” และฮอร์โมน “เลปทิน” (leptin) ที่คอยบอกว่า “อิ่มแล้ว”
เมื่อไรเราพลาดท่านอนดึก เจ้ากรีลินก็จะเพิ่มขึ้น สวนทางกับเลปทินที่ลดลง ทำให้วันนั้นทั้งวันอยากกินโน่นอยากกินนี่อยู่เรื่อย
สิ่งสำคัญ คือ การนอนดึกทำลายวงจรชีวิตที่อุตส่าห์ปรับให้สมดุลแล้ว การเดินออกกำลังกายตั้งแต่เช้าในวันนี้จึงไม่กระฉับกระเฉงเท่าที่ควร เหงื่อออกน้อยลง ไปทำงานก็รู้สึกเพลียๆ ไม่กระปรี้กระเปร่า เหมือนน้ำหนักยังอยู่กับเราเท่าเมื่อวาน รู้สึกว่าการควบคุมอาหารและออกกำลังกายของเมื่อวานและวันนี้สูญเปล่า
นับเป็นบทเรียนสำคัญ นี่หากไม่เจอกับตัวเองคงไม่เชื่อว่าการนอนดึกทำให้การลดน้ำหนักไม่เป็นไปดังใจได้จริงๆ แค่คืนเดียวยังรู้สึกถึงผลกระทบได้ขนาดนี้ การนอนดึกๆ ดื่นๆที่ผ่านมาจึงตอบโจทย์คาใจมานานได้ว่า ทำไมจึงลดน้ำหนักได้ยากเย็น คืนนี้ขอแก้ตัวใหม่ ด้วยการนอนแต่หัวค่ำ ตื่นเช้าเช่นวันแรกๆ ก่อนนอนก็ปลดปล่อยความรู้สึกผิดออกไปจากใจให้หมด ไม่เครียด (เพราะความเครียดก็ทำให้อ้วนได้อีกเหมือนกัน)
ตอนแรกคิดว่าจะชั่งน้ำหนักดูสักหน่อย ว่าลดลงบ้างหรือยัง แต่เกิดอาการใจฝ่อ ขอไม่ชั่งน้ำหนักอีกสักวัน ไม่ว่ากันนะ
